بررسی ارتباط پلی مرفیسم l55m در ژن پارااکسوناز 1 (pon1) و سنجش فعالیت آنزیمی با ناباروری در جمعیت زنان

پارااکسوناز یکی از آنتی اکسیدانت های موجود در سرُم انسان است که از اکسیداسیونِ ldl جلوگیری به عمل می آورد. نقش های فیزیولوژیک این آنزیم هنوز در پرده ای از ابهام قرار گرفته است. مطالعات پروتئومیک شامل تخلیص پروتئین، تعیین ساختار خطی و سه بعدی این آنزیم و همچنین سنجش فعالیت آن در سرُمِ خون موجودات زنده انجام گرفته است. از طریق مطالعات ژنومیک نیز محل های استقرار سه ژن کُدکننده ی این آنزیم روی بازوی بلند کروموزومِ 7 و همچنین پلی مرفیسم های مربوطه شناسایی شده اند. با توجه به نقش احتمالی رادیکال های آزاد و دیگر عوامل اکسیدکننده در بروز انواع بیماری های ناباروری در زنان، در تحقیق حاضر به ارتباط پلی مرفیسمِ l55m که یکی از شاخص ترین انواع پلی مرفیسم در ژنِ pon1 می باشد، با بروز ناباروری در زنان پرداخته شده است. در این مطالعه به موازات مطالعات ژنتیکی جهت اطمینان از فعالیت آنزیم و ارتباط ناباروری با آن، مطالعات بیوشیمیایی و سنجش فعالیت آنزیم پارااکسوناز نیز انجام گرفته است. در تحقیق حاضر 120 نمونه ی خون و سرُم از مراجعین به مرکز باروری و ناباروری اصفهان که شامل 70 نمونه از زنان بارور و 50 نمونه از زنان نابارور می شد، اخذ گردید. نمونه های نابارور فقط از افراد مبتلا به دو بیماری اندومتریوز و تخمدان چند-کیستی انتخاب شدند. به منظور بررسی پلی مرفیسمِ l55m، یک جفت پرایمر با طول های 28 و 25 جفت باز که دارای tmِ یکسانی بودند توسط نرم افزار oligo ویرایش 6 طراحی گردید. شرایط pcr بهینه سازی و سپس محصولات pcr تحت آنزیم محدودالاثر hin1ii هضم گردید و در نهایت باندهای نمونه های مختلف بر روی ژل الکتروفورز با یکدیگر و همچنین با محصولات pcr قبل از هضم آنزیمی مقایسه شدند. ضمناً با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر مجهز به لامپ uv فعالیت پارااکسونازی و آریل استرازی سرُم اندازه گیری و سپس طبق روش aviram فعالیت آنزیم پارااکسوناز سرُمی از نسبت فعالیت پارااکسونازی به آریل استرازی محاسبه گردید. آنالیز های آماری با کمک نرم افزار spss ویرایش 14 انجام پذیرفت. بر اساس آزمون lsd، آللِ mm می تواند در ابتلای فرد به ناباروری و آللِ lm در جلوگیری از ابتلای فرد به ناباروری نقش داشته باشد (05/0p<) ولی در صورتی که دو بیماری اندومتریوز و تخمدان چند-کیستی به طور مجزا با پلی مرفیسمِ l55m بررسی شوند، پلی مرفیسم مزبور هیچ ارتباطی با بروز بیماری نشان نداد. از لحاظ بیوشیمیایی طبق آزمون lsd، میزان فعالیت آنزیم پارااکسوناز بین افراد اندومتریوز و افراد بارور اختلاف معناداری دارد (005/0p<) ولی این اختلاف بین افراد بارور و افراد مبتلا به سندرم تخمدان-چندکیستی، یا بین افراد اندومتریوز و افراد مبتلا به سندرم تخمدان چند-کیستی معنادار نمی باشد. در جمعیت عادی طبق محاسبات میزان فعالیت آنزیم پارااکسوناز در آللِ ll با اختلاف معناداری از سایر آلل های مربوط به این پلی مرفیسم بیشتر می باشد (;ci=95% 005/0p<).